Leki w chorobie Alzheimera

Najczęściej stosowane leki w chorobie Alzheimera

Leczenie preparatami, które oddziaływają na ośrodkowy układ nerwowy zawsze powinno odbywać się w sposób ostrożny oraz powinno być prowadzone jedynie przez doświadczonego specjalistę z zakresu neurologii, psychiatrii czy geriatrii. Należy pamiętać, że u chorych wymagających stałej pielęgnacji rolą opiekuna jest także podawanie leków. Choroba Alzheimera charakteryzuje się pogłębiającymi się zaburzeniami pamięci i ograniczeniami radzenia sobie w codziennym życiu. Jest neurodegeneracyjną, nieuleczalną chorobą mózgu, której przyczyna, według najpopularniejszej teorii, polega na patologicznym odkładaniu się w tkance mózgowej złogów w ß-amyloidu w postaci płytek starczych oraz nadmiernie fosforyzowanego białka tau jako splątków neurofibrylarnych. Współcześnie leczenie choroby Alzheimera odnosi się jedynie do łagodzenia jej objawów. Działanie leków sprowadza się do ograniczenia występowania zaburzeń w zakresie funkcji poznawczych czy psychicznych. Zasadniczym celem leczenia jest spowolnienie rozwoju choroby, ograniczenie jej objawów oraz ogólna poprawa stanu zdrowia chorego. Należy pamiętać, iż choroby tej nie da się wyleczyć, lecz jedynie częściowo ustabilizować stan zdrowia i poprawić jakość życia chorego. Aktualnie w leczeniu stosuje się jedynie kilka substancji i są to najczęściej: mementyna, rywastygmina i donepezyl. Substacje stosowane w leczeniu Alzheimera: Memantyna stosowana jest między innymi w leku AuroMemo czy Memantine. Leki ten zaliczane jest do grupy leków określanych antagonistami receptorów NMDA. Zaburzenia pamięci w przebiegu choroby Alzheimera spowodowane są występowaniem zaburzeń przekazywania impulsów nerwowych. W mózgu występują tzw. receptory NMDA, które odgrywają istotną rolę w procesie uczenia się oraz zapamiętywania. Mementyna wpływa na receptory NMSA, dzięki czemu przekazywanie impulsów nerwowych przebiega sprawniej. Leki z tej grupy stosowane są w demencji o stopniu średnio ciężkim oraz ciężkim w przebiegu choroby Alzheimera. Rywastygmina należy do grupy substancji określanych inhibitorami cholinesterazy. Działanie tej substancji polega przede wszystkim na blokowaniu enzymów, które powodują rozpad acetylocholiny, która jest neuroprzekaźnikiem (umożliwia komunikowanie się pomiędzy komórkami nerwowymi). Dzięki temu następuje zwiększenie stężenia acetylocholiny w mózgu, co łagodzi objawy choroby. Lekiem, którego substancją czynną jest rywastygmina jest np. Aldemyl czy Nimvastid. Leki te stosowane są przede wszystkim u dorosłych pacjentów z łagodnym oraz umiarkowanym otępieniem typu alzheimerowskiego. Donepezyl (donepezil) stosowany jest między innymi w leku Altzer, Alzepeziol, których działanie polega na zwiększeniu stężenia acetylocholiny (neuroprzekaźnika) poprzez spowolnienie jej rozkładu. Lek stosuje się przede wszystkim w leczeniu objawów otępienia u pacjentów z łagodną bądź umiarkowanie ciężką postacią choroby Alzheimera. Za skuteczną terapię omówionymi lekami uznaje się utrzymanie sprawności umysłowej pacjenta przez okres około jednego roku. Leki powodują spowolnienie postępu choroby, może przez co pacjent dłużej pozostaje samodzielny. Choroba Alzheimera jest jednak schorzeniem nieuleczalnym i stosowane leki nie są w stanie powstrzymać postępu utraty komórek nerwowych, dlatego też mimo farmakologii dolegliwości związane z tą chorobą, w tym zaburzenia poznawcze, będą się stopniowo nasilać. Warto pamiętać, że o chorobie, jak i o wprowadzeniu danego leczenia powinna być poinformowana cała rodzina chorego. W przypadku braku zadawalających efektów konieczne jest wprowadzenie zmian, a tutaj ogromna rolę spełnia współpraca z opiekunami.